إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • هر اسمی زمانی جایز است بر کسی یا چیزی گذاشته شود که معنای آن در آن چیز وجود داشته باشد (آن هم در حد خصال و ملکات): مثلاً وقتی به کسی خیاط گفته می‌شود که هر گاه بخواهد بتواند خیاطی بکند. یعنی به کسی که به حرفه‌ی خیاطی علم ندارد و یا اگر بدان علم دارد اما عملاً خیاطی را نمی‌تواند انجام دهد خیاط گفته نمی‌شود.

    نویسنده:
    استاد ناصر سبحانی